Ik ben deel van het probleem, wij zijn deel van het probleem

“Wij dragen als bank mede-verantwoordelijkheid voor hoe het systeem nu is” zei directeur Duurzaamheid  van de Rabobank, Bas Rüter deze week in Zembla.  En daarmee erkent hij de bijdrage van een belangrijke speler in de voedselindustrie aan de gevolgen die zijn ontstaan in een systeem waar we allemaal onderdeel van zijn. Een landbouwsysteem dat na de oorlog is gebouwd vanuit het principe ‘nooit meer honger’.

Luisterend naar de woorden van Bas Rüter, merk ik bij mijzelf hoe dun het lijntje is tussen verantwoordelijkheid en schuld.
Hoe gemakkelijk is het om schuldigen aan te wijzen in dit complexe krachtenveld.
Hoe gemakkelijk wordt het gezicht van een persoon het gezicht van een bank.

De systemische blik helpt mij om gewaar te zijn en maakt me bewust dat ook ik verantwoordelijk ben voor deze crisis. Ook wanneer ik lid ben van een zelfoogsttuin en zonnepanelen op mijn dak heb. Of ik het wil of niet, of ik het leuk vind of niet, ik ben ook deel van een systeem dat we met elkaar hebben gecreëerd. Ik ben ook deel van het probleem. 

En vanuit dat besef, als ik dat kan zien, kan accepteren, kan erkennen, kan toestemmen, als ik mijn en de volledige geschiedenis kan nemen, dan kan ik vanuit mijn eigen plek bijdragen, nu op dit moment aan de oplossing. Laten we gaan zien dat we allemaal in meerdere of mindere mate verantwoordelijkheid dragen, laten we in gesprek blijven, vertrouwen terugwinnen en samen deel zijn van de oplossing.

Samen verantwoordelijk.
Samen verantwoord.

De bodem is onze ontstaansgrond.